ਕੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦਾ ਰੱਬ ਜਨਮ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ???

ਕੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਦਾ ਰੱਬ ਜਨਮ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ???

 

ਉੱਤਰ - ਚਲੋ ਜਾਪ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ :

ਚੱਕ੍ਰ ਚਿਹਨ ਅਰੁ ਬਰਨ ਜਾਤਿ ਅਰੁ ਪਾਤਿ ਨਹਿਨ ਜਿਹ ॥
ਰੂਪ ਰੰਗ ਅਰੁ ਰੇਖ ਭੇਖ ਕੋਊ ਕਹਿ ਨ ਸਕਤਿ ਕਿਹ ॥
ਅਚਲ ਮੂਰਤਿ ਅਨਭਉ ਪ੍ਰਕਾਸ ਅਮਿਤੋਜਿ ਕਹਿਜੈ ॥

ਹੁਣ ਸੋਚਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕੇ ਜਿਸ ਦਾ ਰੂਪ, ਰੰਗ , ਜਾਤ ਪਾਤ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਦੇਹ ਨਹੀਂ , ਅਨੁਭਵ ਪ੍ਰਕਾਸ ਹੈ , ਕੀ ਓਸ ਦਾ ਜਨਮ ਹੁੰਦਾ????

ਅੱਗੇ ਦੇਖੋ :

ਨਮਸਤੰ ਅਕਾਏ ॥ ਨਮਸਤੰ ਅਜਾਏ ॥੩॥

ਭਾਵ ਬਿਨਾ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਤੈਨੂ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਹੈ , ਤੈਨੂੰ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਹੈ ਕਿਓਂ ਕੇ ਤੂੰ ਜਨਮ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ!!!! ਇਹ ਜਾਪ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਹੀ ਹੈ !!! 

ਅੱਗੇ ਦੇਖੋ :

ਅਜਨਮ ਹੈਂ ॥ ਅਬਰਨ ਹੈਂ ॥
ਅਭੂਤ ਹੈਂ ॥ ਅਭਰਨ ਹੈਂ ॥੩੪॥

ਭੂਤ ਹੁੰਦਾ ਸਰੀਰ... ਅਭੂਤ ਜਿਸ ਦਾ ਸਰੀਰ ਨਾ ਹੋਵੇ , ਭਾਵ ਦੇਹ ਰਹਿਤ, ਅਜਨਮ ਹੁੰਦਾ ਜੋ ਜਨਮ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ ..... ਇਸ ਤਰਹ ਦੇ ਬੇਅੰਤ ਪ੍ਰਮਾਣ ਜਾਪ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਹੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ....

ਅੱਗੇ ਚਲਦੇ ਹਾਂ ਅਕਾਲ ਉਸਤਤ ਬਾਨੀ ਵਿਚ :

ਹਰਿ ਜਨਮ ਮਰਨ ਬਿਹੀਨ ॥ ਦਸ ਚਾਰ ਚਾਰ ਪ੍ਰਬੀਨ ॥
ਅਕਲੰਕ ਰੂਪ ਅਪਾਰ ॥ ਅਨਛਿੱਜ ਤੇਜ ਉਦਾਰ ॥੧॥੩੧॥

ਭਾਵ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਜਨਮ ਮਰਨ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੈ , 18 ਕਲਾਂ ਸੰਪੂਰਨ ਹੈ , ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਕਲੰਕ ਤੋਂ , ਓਸ ਦਾ ਰੂਪ ਅਪਾਰ ਹੈ , ਤੇ ਓਸ ਦਾ ਤੇਜ ਸਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈ !!!!! ਇਸ ਤਰਹ ਦੇ ਹੋਰ ਬੇਅੰਤ ਪ੍ਰਮਾਣ ਅਕਾਲ ਉਸਤਤ ਵਿਚ ਨੇ!!!!

ਅੱਗੇ ਗਿਆਨ  ਪ੍ਰੋਬੋਧ ਵਿਚ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ :

ਅਜੋਨੀ ਅਜੈ ਪਰਮ ਰੂਪੀ ਪ੍ਰਧਾਨੈ ॥
ਅਛੇਦੀ ਅਭੇਦੀ ਅਰੂਪੀ ਮਹਾਨੈ ॥
ਓਹ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਅਜੋਨੀ ਹੈ ,  ਓਸ ਦਾ ਰੂਪ ਪਰਮ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੈ... ਓਸ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ , ਓਸ ਦਾ ਭੇਦ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ , ਓਸ ਦਾ ਕੋਈ ਰੂਪ ਨਹੀਂ, ਓਹ ਮਹਾਨ ਹੈ !!! ਇਸ ਤਰਹ ਦੇ ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਮਾਣ ਸਿਰਫ ਗਿਆਂ ਪ੍ਰੋਬੋਧ ਵਿਚ ਨੇ 

ਅੱਗੇ ਚੰਡੀ ਚਰਿਤਰ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ :

ਆਦਿ ਅਪਾਰ ਅਲੇਖ ਅਨੰਤ ਅਕਾਲ ਅਭੇਖ ਅਲਖ ਅਨਾਸਾ ॥
ਕੈ ਸਿਵ ਸਕਤ ਦਏ ਸ੍ਰੁਤਿ ਚਾਰ ਰਜੋ ਤਮ ਸਤ ਤਿਹੂੰ ਪੁਰ ਬਾਸਾ ॥

ਤੂੰ  ਆਦਿ ਹੈ , ਅਪਾਰ ਹੈਂ , ਤੇਰਾ ਕੋਈ ਲੇਖਾ ਨਹੀਂ , ਤੇਰਾ ਕੋਈ ਅੰਤ ਨਹੀਂ , ਤੂੰ ਕਲ ਰਹਿਤ ਹੈ , ਤੇਰਾ ਨਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਤੇ ਤੈਨੂ ਲਖਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ... ਤੂੰ ਹੀ ਸਿਵ ਤੇ ਸਕਤੀ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਤੇ ਚਾਰ ਪਦਾਂ ਵਿਚ ਵਿਚਰਦਾ ਹੈ!!!

ਆਓ ਹੁਣ ਬਚਿਤਰ ਨਾਟਕ ਵਿਚ ਵੀ ਦੇਖ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ :

ਨ ਰੋਖੰ ਨ ਸੋਖੰ ਨ ਦ੍ਰੋਹੰ ਨ ਮੋਹੰ ॥ ਨ ਕਾਮੰ ਨ ਕ੍ਰੋਧੰ ਅਜੋਨੀ ਅਜੋਹੰ ॥੭॥

ਨਾ ਤੈਨੂ ਕੋਈ ਰੋਖ ਹੈ , ਨਾ ਕੋਈ ਸੋਖ, ਨਾ ਕੋਈ ਮੋਹ ਹੈ , ਨਾ ਕਾਮ , ਨਾ ਕ੍ਰੋਧ ਹੈ , ਤੂੰ ਅਜੂਨੀ ਹੈ, ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੈਂ

ਆਓ ਚੋਬਿਸ ਅਵਤਾਰ ਰਚਨਾ ਵਿਚ ਵੀ ਦੇਖ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ :

ਜੋਨਿ ਜਗਤ ਮੈ ਕਬਹੂੰ ਨ ਆਯਾ ॥
ਯਾਤੇ ਸਭੋ ਅਜੋਨ ਬਤਾਯਾ ॥੧੩॥

ਭਾਵ ਤੂੰ ਮਾਤਾ ਦੇ ਗਰਭ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ , ਇਸੇ ਵਾਸਤੇ ਤੈਨੂੰ ਅਜੂਨੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ !!!!

ਲਓ  ਹੁਣ ਸ਼ਬਦ  ਹਜਾਰੇ ਬਾਨੀ ਵਿਚ ਵੀ ਦੇਖ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ :

 ਬਿਨ ਕਰਤਾਰ ਨ ਕਿਰਤਮ ਮਾਨੋ ॥

ਆਦਿ ਅਜੋਨਿ ਅਜੈ ਅਬਿਨਾਸ਼ੀ ਤਿਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਜਾਨੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

ਭਾਈ , ਓਸ ਕਰਤਾਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਰਤਾਰ ਨਾ ਮੰਨੋ ... ਕਿਹੜਾ ਕਰਤਾਰ? ਓਹ ਜੋ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੈ , ਜੋ ਜੂਨਾ ਵਿਚ ਨਹੀ ਆਉਂਦਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਿਤ ਸਕਦਾ , ਜੋ ਅਭਿਨਾਸ਼ੀ ਹੈ ਸਿਰਫ ਓਸੇ ਨੂੰ ਹੀ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਮੰਨੋ !!!!

ਹੁਣ ਤੇਤੀ ਸਵੈਯੇ ਵੀ ਦੇਖ ਲਵੋ :

ਆਦਿ ਅਜੋਨਿ ਅਜਾਇ ਜਰਾ ਬਿਨੁ ਪਰਮ ਪੁਨੀਤ ਪਰੰਪਰ ਮਾਨੇ ॥

ਇਥੇ ਵੀ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਨੂੰ ਅਜੂਨੀ ਕਹਿ ਦਿਤਾ .... 

ਕੀ ਮੈਨੂ ਹੁਣ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਕਰਕੇ ਦਸਣਗੇ ਕੇ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਵਿਚ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਨੂੰ ਜੂਨਾ ਵਿਚ ਭਟਕਦਾ ਕਿਥੇ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ???? ਕੇਵਲ ਇਕ ਹੀ ਪੰਕਤੀ  ਦੇ ਦੇਣ!!!  

ਕੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਵਿਚ ਇਕ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ???

ਕੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਵਿਚ ਇਕ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ???

ਇਕ ਬਿਨ ਦੂਸਰ ਸੋ ਨ ਚਿਨਾਰ ॥
ਭਾਵ ਹੇ ਪ੍ਰਾਣੀ, ਕੇਵਲ ਇਕ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਨਾ ਕਰ...

ਭੰਜਨ ਗੜ੍ਹਨ ਸਮਰਥ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭ ਜਾਨਤ ਹੈ ਕਰਤਾਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ਭਾਵ ਓਹ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਜੋ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ , ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਕੇਵਲ ਓਹ ਹੀ ਪਰਮੇਸ੍ਵ ਸਭ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਦੀ ਗੱਲ ਜਾਣਦਾ ਹੈ 

ਕਹਾ ਭਇਓ ਜੋ ਅਤਿ ਹਿਤ ਚਿਤ ਕਰ ਬਹੁਬਿਧਿ ਸਿਲਾ ਪੁਜਾਈ ॥
ਕਿਥੇ ਗਿਆ ਤੇਰਾ ਓਹ ਪਥਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਬੜੇ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਪੂਜਦਾ ਸੀ ?

ਪਾਨ ਥਕੇ ਪਾਹਿਨ ਕੱਹ ਪਰਸਤ ਕਛੁ ਕਰ ਸਿੱਧ ਨ ਆਈ ॥੧॥

ਪਥਰ ਪੂਜ ਪੂਜ ਥੱਕ ਗਿਆ , ਕੋਈ ਸਿਧੀ ਮਿਲੀ ਇਸ ਵਿਚੋਂ ???

ਅੱਛਤ ਧੂਪ ਦੀਪ ਅਰਪਤ ਹੈ ਪਾਹਨ ਕਛੂ ਨ ਖੈ ਹੈ ॥
ਪਥਰ ਨੂੰ ਧੂਪ ਬੱਤੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ, ਪਰ ਪਥਰ ਤੇ ਕੁਛ ਖਾਂਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ???

ਤਾ ਮੈ ਕਹਾਂ ਸਿੱਧ ਹੈ ਰੇ ਜੜ ਤੋਹਿ ਕਛੂ ਬਰ ਦੈ ਹੈ ॥੨॥
ਓਏ ਬੇਵਕੂਫ਼, ਇਸ ਪਥਰ ਵਿਚ ਕੀ ਤਾਕਤ ਹੈ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਕੋਈ ਵਰਦਾਨ ਦੇ ਦੇਵੇ ???

ਜੌ ਜਿਯ ਹੋਤ ਦੇਤ ਕਛੁ ਤੁਹਿ ਕਰ ਮਨ ਬਚ ਕਰਮ ਬਿਚਾਰ ॥

ਮਨ ਵਿਚ ਸੋਚ ਜੇ ਏਸ ਪਥਰ ਕੋਲ ਕੁਛ ਹੁੰਦਾ , ਤੈਨੂ ਦੇ ਨਾ ਦਿੰਦਾ ??
ਕੇਵਲ ਏਕ ਸ਼ਰਣਿ ਸੁਆਮੀ ਬਿਨ ਯੌ ਨਹਿ ਕਤਹਿ ਉਧਾਰ ॥੩॥੧॥
ਕੇਵਲ ਇਕ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਵਿਚ ਆਏ ਬਿਨਾ ਤੇ ਕੀਤੇ ਉਧਾਰ ਨਹੀਂ 

ਹੁਣ ਦੱਸੋ ਕੀ ਇਹ ਇਕ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਨਹੀਂ ??????

ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਵਿਚ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਕੇ ਕਿਸ ਤਰਹ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਦੁਰਾਚਾਰੀ ਲੋਕ ਵਿਚਰਦੇ ਨੇ.... ਇਕ ਕਾਵ ਛੈਲੀ ਵਿਚ ਜਿਥੇ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ ਉਧੇੜ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਨੇ, ਓਥੇ ਓਹਨਾ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਏ ਉਦੇਸ਼ ਵੀ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਨੇ... ਜਿਵੇਂ ਅੱਜ ਰਾਜੇ ਦੇ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ :

ਮਦ ਕਰਿ ਮੱਤ ਭਏ ਜੇ ਰਾਜਾ ॥
ਤਿਨ ਕੇ ਗਏ ਐਸ ਹੀ ਕਾਜਾ ॥
ਛੀਨ ਛਾਨ ਛਿਤ ਛਤ੍ਰ ਫਿਰਾਯੋ ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਆਪ ਹੀ ਕਹਾਯੋ ॥੧੬॥੨੬੯॥

ਭਾਵ ਜੇ ਜੋ ਰਾਜੇ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ ਚੂਰ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਓਹਨਾ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਰਾਜ ਪ੍ਰਬੰਧ ਠੀਕ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹਨਾ ਦੇ ਰਾਜ ਫਜੂਲ ਵਿਚ ਹੀ ਚਲੇ ਗਏ.... ਓਹਨਾ ਦੇ ਸਿਰ ਜੋ ਛਤਰ ਝੂਲਦੇ ਸੀ , ਅੱਜ ਰਾਜੇ ਨੇ ਓਹਨਾ ਦੇ ਛਤਰ ਬੰਦ ਕਰਵਾ ਦਿਤੇ , ਭਾਵ ਓਹਨਾ ਦੇ ਰਾਜ ਜਿਤ ਲਏ ਤੇ ਆਪਣੇ ਅਧੀਨ ਕਰ ਲਏ.... 

ਇਸੇ ਹੀ ਤਰਹ ਦੋ ਸ਼ਰਾਬੀ ਰਾਜਿਆਂ ਦੀ ਦਾਰੂ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ ਅੰਨੇ ਹੋ ਕੇ, ਵੇਸਵਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਚ ਦੇਖ ਦੇਖ ਕੇ ਰਾਜ ਦੀ ਦੇਖ ਭਾਲ ਨੂੰ ਛੱਡ ਆਪਣੇ ਹੀ ਰਸਾਂ ਵਿਚ ਗਵਾਚ ਕੇ  ਰਾਜ ਭਾਗ ਗਵਾਨ ਦਾ ਵੀ ਜਿਕਰ ਹੈ :

ਦੂਸਰ ਭਾਇ ਭਏ ਮਦ ਅੰਧਾ ॥
ਦੇਖਤ ਨਾਚਤ ਲਾਇ ਸੁਗੰਧਾ ॥
ਰਾਜ ਸਾਜ ਦੁਹਹੂੰ ਤੇ ਭੂਲਾ ॥
ਵਾ ਹੀ ਕੈ ਜਾਇ ਛਤ੍ਰ ਸਿਰ ਝੂਲਾ ॥੧੧॥੨੪੮॥

ਕਰਤ ਕਰਤ ਬਹੁ ਦਿਨ ਅਸ ਰਾਜਾ ॥
ਉਨ ਦੁਹੂੰ ਭੂਲਿਓ ਰਾਜ ਸਮਾਜਾ ॥
ਮਦ ਕਰਿ ਅੰਧ ਭਏ ਦੋਊ ਭ੍ਰਾਤਾ ॥
ਰਾਜ ਕਰਨ ਕੀ ਬਿਸਰੀ ਬਾਤਾ ॥੧੨॥੨੪੯॥

ਇਸ ਐਸ਼ ਪ੍ਰਸਤੀ ਨੇ ਕਈ ਰਾਜ ਉਜਾੜੇ ਨੇ... ਕਈ ਘਰ ਉਜਾੜੇ ਨੇ ... ਜੇ ਇਹਨਾ ਬਾਰੇ ਸਾਵਧਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਗਲਤ ਨਹੀਂ!!!!

ਸ੍ਰੀ ਭਗੋਤੀ ਅਸਤੋਤ੍ਹੁ

ਸੋਚਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸ਼ਸਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕਾਲੀ, ਦੁਰਗਾ , ਰੁਦ੍ਰ ਆਦਿਕ ਨਾਮਾ ਨਾਲ ਕਿਓਂ ਪੁਕਾਰਿਆ ... ਜੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮੁਗਲਾਂ ਦੇ ਵਕਤ ਜਦ ਕਹਿਰ ਵਾਪਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਲੋਕ ਆਸ ਲਗਾਈ ਬੈਠੇ ਸਨ ਕੇ ਸ਼ਾਯਦ ਕੋਈ ਦੇਵੀ ਆਵੇਗੀ , ਸ਼ਾਯਦ ਕੋਈ ਸ਼ਿਵ ਜੀ ਆਵੇਗਾ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੀ ਰਖਿਆ ਕਰੇਗਾ .... ਪਰ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕਿਹਾ ਓਏ ਭੋਲਿਓ , ਕਿਸੇ ਪਥਰ ਦੇ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਤੁਹਾਡੀ ਸਹਾਯਤਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ, ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪੀਰ ਮੰਨੀ ਬੈਠੇ ਹੋ ??? ਇਹ ਸ਼ਸਤਰ ਹੀ ਹਨ ਜੋ ਸਾਡੇ ਲਈ ਰੁਦ੍ਰ ,ਕਾਲੀ , ਦੁਰਗਾ ਨੇ , ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਚਕੋ , ਇਹ ਹੀ ਅਸਲ ਦੇਵਤੇ ਨੇ ਜਿਨਾ ਨੇ ਤੁਹਾਡੀ ਰਖਿਆ ਕਰਨੀ ਹੈ!!!! ਜੋ ਲੋਕ ਕਿਸੇ ਇਕ ਕਾਲਪਨਿਕ ਦੇਵਤੇ ਤੇ ਟੇਕ ਲਾ ਕੇ ਬੈਠੇ ਸਨ , ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿਤਾ ਕੇ ਸ਼ਸਤਰ ਚੁਕੋ , ਇਹ ਹੀ ਅਸਲ ਭਗੌਤੀ ਹੈ , ਇਹ ਹੀ ਅਸਲ ਰੁਦ੍ਰ ਹੈ , ਇਹਨਾ ਨੇ ਬਚਾਣਾ ਤੁਹਾਨੂ ਜੁਲਮ ਤੋਂ !!!!!

ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਆਪਣੀ ਬਾਨੀ ਵਿਚ ਪਥਰ ਪੂਜਕਾਂ ਨੂੰ ਲਾਹਨਤ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ :

ਕਹਾ ਭਇਓ ਜੋ ਅਤਿ ਹਿਤ ਚਿਤ ਕਰ ਬਹੁਬਿਧਿ ਸਿਲਾ ਪੁਜਾਈ ॥
ਭਾਵ ਕਿਓਂ ਪੂਰਾ ਹਿਤ ਚਿਤ ਲਾ ਕੇ ਮੂਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁਜੀ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ????

ਪਾਨ ਥਕੇ ਪਾਹਿਨ ਕੱਹ ਪਰਸਤ ਕਛੁ ਕਰ ਸਿੱਧ ਨ ਆਈ ॥੧॥
ਭਾਵ -ਮੂਰਤੀ ਪੂਜਾਂ ਨੂੰ  ਸਾਹਿਬਾਂ ਨੇ ਸਪਸ਼ਟ ਰੂਪ ਵਿਚ ਕਿਹਾ  ਹੈ ਕਿ ਦਸੋ ਜਿਹਨਾ  ਮੂਰਤੀਆਂ ਵਿਚ
ਤੁਸੀਂ ਅਗਿਆਨਤਾ ਵਿਚ ਅੰਨੇ ਹੋਏ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨੂੰ  ਭਾਲਦੇ ਭਾਲਦੇ ਥੱਕ ਗਏ ਹੋ ਕੀ ਓਹਨਾ ਵਿਚੋਂ ਕੁਛ ਆਤਮ ਨੂੰ  ਜਾਨਣ ਦੀ ਗਲ ਮਿਲੀ , ਕੋਈ ਗਿਯਾਨ ਮਿਲਿਆ?

ਅੱਛਤ ਧੂਪ ਦੀਪ ਅਰਪਤ ਹੈ ਪਾਹਨ ਕਛੂ ਨ ਖੈ ਹੈ ॥
ਭਾਵ - ਏਨੇ ਸਾਲਾਂ ਤੋ ਮੂਰਖਾਂ ਵਾਂਗ ਪਥਰਾ ਨੂੰ  ਧੂਫ ਬੱਤੀਆਂ  ਦੇਈ  ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ, ਤੇ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਖਾਣ ਲਈ  ਭੋਜਨ ਅਰਪਿਤ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਕਦੇ ਪਥਰ ਨੇ ਵੀ ਕੁਛ ਖਾਧਾ?

ਤਾ ਮੈ ਕਹਾਂ ਸਿੱਧ ਹੈ ਰੇ ਜੜ ਤੋਹਿ ਕਛੂ ਬਰ ਦੈ ਹੈ ॥੨॥
ਭਾਵ - ਓਏ ਮੂਰਖੋ , ਇਹਨਾ ਮੂਰਤੀਆਂ ਵਿਚ ਕੀ ਤਾਕਤ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਵਰਦਾਨ ਦੇ ਦੇਣ ????
ਭਗੋਤੀ ਅਸਤੋਤ੍ਰ ਵਿਚ ਇਹ ਖਿਆਲ ਹੋਰ ਵੀ ਗੂੜਾ ਹੋ ਕੇ ਉਭਰਦਾ ਹੈ

ਨਾਮੋ ਸ੍ਰੀ ਭਗੋਤੀ ਬਢੇਲੀ ਸਰੋਹੀ ॥
ਕਰੇ ਏਕ ਤੇ ਦ੍ਵੈ ਸੁਭਟ ਹਾਥ ਸੋਹੀ ॥

ਭਗੌਤੀ , ਬ੍ਡੇਲੀ ਤੇ ਸਰੋਹੀ ਕਿਰਪਾਨਾ ਦੀ ਕਿਸਮ ਹੈ , ਇਹ ਕਿਰਪਾਨ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਯੋਧੇ ਦੇ ਹਥ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਇਕ ਤੋਂ ਦੋ ਕਰਦੀ ਹੈ.... ਹੇ ਭਗੋਤੀ, ਬ੍ਡੇਲੀ ਤੇ ਸਿਰੋਹੀ ਕਿਰਪਾਨ ਤੈਨੂੰ  ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਹੈ , ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਯੋਧੇ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਹਥ ਵਿਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਕ ਦੇ ਦੋ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ !!!

ਨਾਮੋ ਲੋਹ ਕੀ ਪੁਤ੍ਰਿਕਾ ਝਲ ਝ੍ਲੰਤੀ॥
ਨਮੋ ਜੀਭ ਜਵਾਲਾਮੁਖੀ ਜਯੋ ਬਲੰਤੀ ॥

ਹੇ ਲੋਹੇ ਦੀ ਪੁਤਰੀ ( ਕਿਰਪਾਨ ਲੋਹੇ ਦੀ ਬਣੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ), ਜਦੋ ਤੂੰ ਘੁਮਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਤਰਹ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇ ਕੋਈ ਝੱਲਾ ਝੱਲ ਖਿਲਾਰ ਰਿਹਾ , ਭਾਵ ਤੇਰੇ ਵਾਰਾਂ  ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਕਿਥੋਂ ਆਉਣਾ...
ਤੇਰੇ ਅਗਲੇ ਪਾਸੇ ਜਦੋਂ ਖੂਨ ਲਗਦਾ ਤਾਂ ਇਸ ਤਰਹ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਜਵਾਲਾ ਮੁਖੀ ਦੀ ਜੀਭ ਬਲਦੀ ਹੋਵੇ

ਮਹਾਂ ਪਾਨ ਕੀ ਬਾਨ ਗੰਗਾ ਤਰੰਗੀ ॥
ਭਿਰੇ ਸਾਮੁਹੇ ਮੋਖ ਦਾਤੀ ਅਭੰਗੀ ॥
ਨਮੋ ਤੇਗ ਤਰਵਾਰ ਸ੍ਰੀ ਖਗ ਖੰਡਾ ॥
ਮਹਾ ਰੁਦ੍ਰ ਰੂਪਾ ਬਿਰੂਪਾ ਪ੍ਰਚੰਡਾ॥

ਕਿਰਪਾਨ ਦਾ ਵਾਰ ਇਸ ਤਰਹ ਹੁੰਦਾ ਜਿਦਾਂ ਗੰਗਾ ਦੀ ਤਰੰਗ, ਜਦੋਂ ਭਿੜਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮੋਖ ਭਾਵ ਮੋਤ ਦੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ , ਭਾਵ ਜਦੋ ਕਿਰਪਾਨ ਵਜਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ
ਤੇਗ , ਤਲਵਾਰ , ਤੇ ਖੰਡੇ ਨੂੰ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਹੈ , ਕਿਓਂ ਕੇ ( ਮੇਰੇ ਲਈ ) ਇਹ ਖੰਡਾ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਰੁਦ੍ਰ ਰੂਪ ( ਭਿਆਨਕ ) ਹੋ ਕੇ ਪ੍ਰਚੰਡ ਕ੍ਰੋਪ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ( ਨੋਟ - ਇਥੇ ਸਾਫ਼ ਹੈ ਕੇ ਅਸਲ ਵਿਚ ਖੰਡਾ ਹੀ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਲਈ  ਰੁਦ੍ਰ ਰੂਪ ਹੈ , ਨਾ ਕੇ ਕੋਈ ਸ਼ਿਵ ਜੀ )...

ਮਹਾਂ ਤੇਜ ਖੰਡਾ ਦੁਖੰਡਾ ਦੁਧਾਰਾ ॥
ਸਭੇ ਸ਼ਤ੍ਰ ਬਨ ਕੋ ਮਹਾਂ ਭੀਮ ਆਰਾ॥
ਮਹਾਂ ਕਾਲਿਕਾ ਕਾਲ ਕੋ ਕਾਲ ਹੰਤੀ ॥
ਮਹਾਂ ਅਸਤ੍ਰ ਤੂਹੀ ਤੂਹੀ ਸ਼ਤ੍ਰ ਹੰਤੀ ॥

ਇਹ ਖੰਡਾ ਜੋ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਬਹੁਤ  ਤੇਜ ਹੈ , ਇਹ ਦੋ ਧਾਰਾ ਖੰਡਾ ਦੁਖੰਡਾ ਕਰ ਕੇ ਰਖ ਦਿੰਦਾ.... ਸਾਰੇ ਸ਼ਤਰੂਆਂ ਨੂੰ ਬੰਨ ਕੇ ਰਖਣ ਵਾਲਾ ਮਹਾ ਭੀਮ ਆਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ( ਭੀਮ ਆਰਾ ਵੀ ਇਕ ਸ਼ਸਤਰ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ ) .... ਹੇ ਕਿਰਪਾਨ. ਤੂੰ ਹੀ ਕਾਲਿਕਾ ਹੋ ਕੇ ਕਾਲ ਭਾਵ ਸਮੇ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹੈ( ਭਾਵ ਦੁਸ਼ਮਨ ਦਾ ਸਮਾ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ) ... ਤੂੰ ਹੀ ਮਹਾ ਅਸਤਰ ਹੈ ਹੇ ਤੇਗ , ਤੂੰ ਹੀ ਸ਼ਤਰੂਆਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹੈ .....

ਮਹਾਂ ਕਾਲ ਕੀ ਲਾਟ ਵਿਕਰਾਲ ਭੀਮੰ ॥
ਬਹੀ ਤੱਛ ਮੁੱਛੰ ਕਰੇ ਸਤ੍ਰ ਕੀਮੰ॥
ਮਹਾਂ ਤੇਜ ਕੀ ਤੇਜਤਾ ਤੇਜ ਵੰਤੀ ॥
ਪ੍ਰਜਾ ਖੰਡਨੀ ਦੰਡਨੀ ਸਤ੍ਰ ਹੰਤੀ ॥

ਤੂੰ ਮਹਾਂ ਕਾਲ ਦੀ ਲਾਟ ਹੈ , ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ ਵਿਕਰਾਲ ਰੂਪ ਹੈ ਤੂੰ ( ਭਾਵ ਤੂੰ ਮੋਤ ਦਾ ਪ੍ਰਚੰਡ ਰੂਪ ਹੈ ਹੇ ਕਿਰਪਾਨ ).... ਤੂੰ ਜਦੋਂ ਚਲਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸ਼ਤਰੂਆਂ ਦਾ ਕੀਮਾ ਕਰ ਕੇ ਰਖ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ..... ਤੂੰ ਹੀ ਤੇਜਸਵੀ ਯੋਧਿਆਂ ਨੂੰ ਤੇਜ ਪ੍ਰਧਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹੈ .. ਭਾਵ ਸ਼ਸਤਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਯੋਧਾ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦਾ ਨਹੀਂ... ਤੂੰ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਲਾਂ ਨੂੰ ਬਿਖੇੜ ਕੇ ਰਖ ਦਿੰਦੀ ਹੈ , ਸ਼ਤਰੂਆਂ ਨੂੰ ਦੰਡ ਦਿੰਦੀ ਹੈ

ਮਹਾਂ ਵੀਰ ਵਿਦ੍ਯਾ ਮਹਾਂ ਭੀਮ ਰੂਪੰ॥
ਮਹਾਂ ਭੀਰ ਮੈ ਧੀਰ ਦਾਤੀ ਸਰੂਪੰ॥
ਤੂਹੀ ਸੈਫ ਪੱਟਾ ਮਹਾਂ ਕਾਲ ਕਾਤੀ ॥
ਏਨੁਗ ਆਪਣੇ ਕੋ ਅਭੇ ਦਾਨ ਦਾਤੀ ॥

ਜਦੋਂ ਸ਼ਸਤਰ ਵਿਦ੍ਯਾ ਦਾ ਮਾਹਿਰ ਯੋਧਾ ਭੀਮ ਰੂਪ ਹੋ ਕੇ ਯੁਧ ਮੈਦਾਨੇ ਆਉਂਦਾ, ਤੇ ਤੂੰ ਓਸ ਭੀੜ ਦੇ ਵਕਤ ਦਾਤੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ ,,,,, ਹੇ ਕਿਰਪਾਨ ਤੂੰ ਹੀ ਸੈਫ਼ ( ਕਿਰਪਾਨ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਰੂਪ ) ਹੈ , ਤੇਰਾ ਹੀ ਰੂਪ ਕਾਤੀ ( ਕਿਰਪਾਨ ਦੀ ਇਕ ਕਿਸਮ ) ਹੈ , ਤੂੰ ਹੀ ਮੈਨੂ ਅਭੈ ਦਾਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਹੈ

ਜੋਊ ਮਯਾਨ ਤੇ ਵੀਰ ਤੋ ਕੋ ਸੜੱਕੈ॥
ਪ੍ਰ੍ਲੇਯ ਕਾਲ ਕੇ ਸਿੰਧੁ ਬਕੇ ਕੜੱਕੈ॥
ਧਸੇ ਖੇਤ ਮੈਂ ਹਾਥ ਲੈ ਤੋਹੇ ਸੂਰੇ॥
ਭਿਰੇ ਸੁਮਾਹੇ ਸਿਧ ਸਾਵੰਤ ਪੂਰੇ ॥

ਜਦੋਂ ਯੋਧਾ ਮਿਆਨ ਤੋਂ ਤੈਨੂ ਬਾਹਰ ਕਢਦਾ ਹੈ ( ਨੋਟ ਯੋਧਾ ਕਿਰਪਾਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਮਿਆਨ  ਤੋਂ ਕਢਦਾ ਹੈ , ਹਿੰਦੁਆਂ ਦੀ ਦੁਰਗਾ ਮਿਆਨ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ, ਇਥੋ ਸਪਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕੇ ਗੱਲ ਕਿਰਪਾਨ ਦੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕੇ ਇਹ ਸਾਰੇ ਨਾਮ ਜਿਵੇਂ ਭਗੋਤੀ , ਕਾਲੀ ਆਦਿਕ ਕਿਰਪਾਨ ਵਾਸਤੇ ਹੀ ਵਰਤੇ ਨੇ ) , ਸਿੰਧ ਦੇ ਪਾਰ ਹਲਚਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ( ਯਾਦ ਰਖਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕੇ ਭਾਰਤ ਤੇ ਹਮਲਾਵਰ ਸਿੰਧ ਦਰਿਆ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਸਨ ) .... ਜਦੋ ਸੂਰਮੇ ਤੈਨੂ ਹਥ ਵਿਚ ਫੜ ਕੇ ਯੁਧ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਉਤਰਦੇ ਨੇ , ਇਸ ਤਰਹ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਸਿਧ ਆਪਸ ਵਿਚ ਭਿੜ ਰਹੇ ਹੋਣ ( ਯਾਦ ਰਹੇ ਕੇ ਯੋਧੇ ਕਿਸੇ ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਹਥ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ ਕਿਦਾਂ ਯੁਧ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਲੜਨਗੇ???? )

ਸਮਰ ਸਾਮੁਹੇ ਸੀਸ ਤੋ ਪੈ ਚੜਾਵੈ॥
ਮਹਾ ਭੂਪ ਹ੍ਵੈ ਔਤਰੈ ਰਾਜ ਪਾਵੈ॥
ਮਹਾ ਭਾਵ ਸੋ ਜੋ ਕਰੇ ਤੋਰ ਪੂਜੰ॥
ਸਮਰ ਜੀਤ ਕੈ ਸੂਰ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਅਦੂਜੰ॥

ਜੋ ਯੋਧਾ ਤੇਰੇ ਵਾਰ ਨਾਲ ਸਹੀਦ ਹੁੰਦਾ , ਓਹ ਰਾਜਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਰਾਜਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ !!! ਜੋ ਤੇਰੀ ਪੂਜਾ ਮਹਾ ਭਾਵ ਨਾਲ ਕਰਦਾ , ਭਾਵ ਜੋ ਸ਼ਸਤਰ ਵਿਦਿਆ ਦਿਲ ਲਾ ਕੇ ਸਿਖਦਾ , ਓਹ ਸ਼ਤਰੂਆਂ ਨੂੰ ਜਿਤ ਯੋਧਿਆਂ ਵਿਚ ਗਿਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ( ਦੇਖੋ ਕਿਦਾਂ ਮੋਤ ਦਾ ਡਰ ਲਾਹ ਦਿਤਾ ਇਥੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਨੇ)

ਤੁਮੈ ਪੂਜਹੈ਼ ਬੀਰ ਬਾਨੈਤ ਛਤ੍ੀ ॥
ਮਹਾਂ ਖੜਗਧਾਰੀ ਮਹਾਂ ਤੇਜ ਅਤ੍ਰੀ॥
ਪੜੈ ਪ੍ੀਤਿ ਸੋ ਪ੍ਾਤ ਅਸਤੋਤ੍ ਯਾ ਕੋ॥
ਕਰੈ ਰੁਦ੍ ਕਾਲੀ ਨਮਸਕਾਰ ਤਾ ਕੋ॥

ਹੇ ਕਿਰਪਾਨ, ਤੈਨੂ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਵੀਰ ਪੂਜਦੇ  ਨੇ, ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਖੜਗ ਧਾਰੀ ਖੜਗ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਨੇ ...... ਜੋ ਵੀ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਇਹ ਵਾਰ ਪੜੇਗਾ , ਓਹ ਰੁਦ੍ਰ( ਖੰਡਾ ) , ਤੇ ਕਾਲੀ ( ਕਿਰਪਾਨ , ਤੇਗ ) ਨੂੰ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਕਰੇਗਾ ਭਾਵ ਓਹ ਜਾਣ ਲਵੇਗਾ ਕੇ ਦੇਖੋ ਏਸ ਤੇਗ ਦੇ ਕੀ ਗੁਣ ਨੇ !!!ਇਥੇ ਕਿਸੇ ਅਖੋਤੀ ਦੇਵਤੇ ਦੀ ਪੂਜਾ ਨਹੀ , ਬਲਕੇ ਇਕ ਸ਼ਸਤਰ ਨੂੰ ਨਮਸ੍ਕਾਰ ਹੈ ਜਿਸ ਕੋਲੋਂ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਵੀਰ ਵੀ ਡਰਦੇ ਨੇ